Dag 03 Miami

Nogmaals, de kwaliteit van deze filmpjes is ultiem slecht, maar ik heb de bandjes niet meer.

 

Om 10.00 staan mijn gidsen voor vandaag voor mijn hotel. Christine, Dave en zijn zusje (van wie ik nu 7 jaar later de naam niet meer weet 😐 ) Het valt me direct op dat het hier niet aan geld ontbreekt, want de mustang ziet er heel nieuw uit. Ik bedacht me dat overigens al in het vliegtuig, want wie kan het normaal betalen om elke 2 weken van NY naar Miami en omgekeerd te vliegen.

We beginnen de dag in Hollywood. Ja er is ook een Hollywood in Florida. Bij het Anna Kolb Nature Center om precies te zijn.Dit ligt op de grens tussen Miami en het vliegveld van Ft. Lauderdale. Eigenlijk verbazingwekkend hoeveel natuur je hier tussen de steden hebt. Want het is een groot mangrovepark. En er is vanalles te doen. Het museumdeel slaan wij over en na een korte introfilm lopen we de boardwalk af richting de oceaan en terug richting een uitkijktoren.

 

Daarna gaan we door Miami Beach naar de Lincoln Mall waar we lunchen. Daar begint Dave al een gesprek met mij over het avondeten, of ik in ben voor iets speciaals. Hij zegt niet waar hij van plan was om te gaan eten, maar of ik bereid was een deel (150 dollar) voor de avond uit te willen geven. Ik ga uit van wat eten en dan naar een club ofzo, dus sja. Met entree erbij kan dat wel voor een avond. Het wordt overigens iets heel anders.

Na een korte lunch gaan we naar het Holocaust Memorial. Een gratis museum wat helemaal in het teken staat van het her- en gedenken van de holocaust. We willen zelf een tour lopen, maar (vooral) de dames hebben niet erg veel kleding aan en er wordt toch gevraagd of ze evt iets meer bedekking aan kunnen trekken. Dus met wat vertraging en 2 dames met 30+ graden en doeken om lopen we de tour. Ook al is het indrukwekkend. Ik vind het een stuk minder pakkend dan diverse plekken in Europa. Is het wat gemaakt naar mijn mening, wat ik nu ik dit opschrijf wel wat vreemd vind klinken met zo’n onderwerp. Maar, herdenken is altijd goed.

Na een 1.5u lopen we stil weer naar buiten. De dames hadden geen idee dat ik dit soort zaken in Miami bestonden. En ik praat met Dave over wat ik vroeger wel eens gezien heb toen het ijzeren gordijn nog bestond en mijn reis naar Auschwitz-Birkenau en de kust van Normandië.

We zoeken nu wel even wat vrolijkers en wat kan dat voor dames beter zijn dan winkels. Dus we cruisen naar de Coconut Grove. We rijden wel met een omweg door Little Havana. Volgens Dave niet echt de plek voor ‘blanke’ toeristen. En naar zijn mening ook een beetje heel erg gehyped. Net of er op elke hoek van de straat vele Cubanen spelletjes zitten te doen. We stoppen bij een parkje (Dominos park) , waar de mannen….hoe raad je het, domino’s spelen. En er werd ook geschaakt. Maar verder vond ik het niet echt een buurt waar veel te beleven was. Heel erg grauw. En na 5 minuten zitten we dan ook weer in de auto.

Dus door naar de Coconut Grove. Of om precies te zijn, de Cocowalk. Nu ben ik niet zo heel erg van het lange shoppen, maar de dames kunnen er wat van. Wij besluiten om dus maar even ergens te gaan zitten om wat te drinken en de dames hun gang te laten gaan. Dat ze na 2uur al terugkomen (met beide maar 1 tas….) blijkt erg snel te zijn.

Het is inmiddels al vroeg in de avond en ik begin echt honger te krijgen. Eerlijk gezegd begint ook de vermoeidheid wat op te komen. Nu lijken me wat ik er van zie genoeg restaurantjes en cafés hier in de omgeving te zitten. Het is ook echt gezellig in deze week nu het wat donker begint te worden. Maar Dave had dus een plan. We gaan naar het Biltmore hotel. Nu moet ik bekennen dat ik de naam wel ken, maar verder geen idee heb wat me te wachten staat.

Bij aankomst krijgen Dave en ik een jasje en een pantalon. De dames hebben hier blijkbaar ineens genoeg kleren aan, want die mogen zo mee door.  Ik vind het eigenlijk qua aankleding helemaal niets hebben, maar het is echt chique du chique hier. En ik begrijp nu ineens waar Dave het over had vanmorgen. Christina (her) kent ook iemand aan een andere tafel, dus ik denk dat hun hier al vaker zijn geweest. Er komt in 2.5u tijd een hele berg eten voorbij. Van krab en kreeft tot biefstuk. En vooral veel kaas. Er stonden geen prijzen in de kaart, maar van wat ik begreep kostte dit tussen de 150 en 200 dollar per persoon. Daarom dus de vraag wat ik wilde uitgeven. Het was in ieder geval wel heel speciaal in deze ambiance. Ik heb nooit een rekening gezien en 150 dollar bijgelegd. Maar achteraf begreep ik dat de fles champagne en de fles rode wijn boven de 300 waren. Ik wil niet verwaand overkomen, maar ondanks dat het allemaal enorm lekker was. Echt ENORM lekker kan ik wel zeggen. Maar geef mij maar gewoon een normaal biertje…..

Daarna is het weer richting mijn hotel waar we afscheid nemen. Echt een ontzettend leuke dag en hele leuke mensen. Dit is nou echt hoe ik Amerikanen altijd voor me heb gezien. Heel aardig, behulpzaam en een tikkie verwaand en enorm overdreven. Maar dat laatste vind ik stiekem bij hun ook wel leuk. Niet zo als dat mens wat voor haar hotelkamer stond te ohmygodden dat haar sleutel niet werkte…

** Ik ben helaas een groot deel van de foto’s en video’s kwijtgeraakt, dus het zijn niet allemaal mijn foto’s op deze pagina **